Pueblos olvidados

Por Kurtuluş BAŞTİMAR.

Después de un tiempo muy largo, decidí visitar la ciudad donde nací. Desde que estudié en el extranjero, tuve que vivir siempre de mi familia, amigos y recuerdos …

Cuando volví a Kars (mi ciudad natal), encontré que todo había cambiado. Las calles, las condiciones de vida de las personas que residen en Kars, y el edificio. Pasé mi infancia, mi juventud en esa ciudad. Empecé a saber quién soy, por lo que estoy viviendo y cuál es el propósito de mi vida. Mi identidad se ha ido formando en manos de esa ciudad única.

Mientras caminaba por las calles, me encontré con mi maestro de los años de la escuela secundaria en Arpaçay, que es un distrito de Kars. En ese distrito, estudié en la escuela secundaria donde primero me enfrenté con la sensación de extrañar mi pueblo porque me estaba quedando en un dormitorio de estudiantes donde también se alojaban muchos estudiantes de diferentes pueblos de Kars. El nombre del profesor con el que me encontré en la calle es Taner Atakişi.

Taner, pensó en cómo jugar al ajedrez. Puso mucho más esfuerzo en mis trabajos, me ayudó mucho a convertirme en el número uno en el juego de ajedrez. Hice mucho ejercicio con él durante la noche y los días. Le debo todo a él y a mis otros profesores. Cuando empezó a contar lo que hacía durante estos dieciocho años en que no nos habíamos visto, yo lo escuchaba atentamente. Continuó formando a muchos estudiantes después de mí, construyó parques en los jardines de las escuelas primarias de los pueblos olvidados.

Tuvo que pagar un precio por capacitar a los estudiantes en el sentido de que tuvo que enfrentar obstáculos de procedimiento. Me invitaron a su oficina en la escuela secundaria donde trabaja actualmente. Tomamos un dos té juntos. Le dije lo que estoy haciendo actualmente. Soy un abogado internacional de derechos humanos y autor, como sigo siendo alumno suyo. Pude ver la victoria en sus ojos. No encuentro las palabras que describen mi felicidad. Noté que una persona debería visitar su ciudad y su gente, tan pronto como tuviera la oportunidad de hacerlo. Estaba y todavía estoy impresionado por lo que mi maestro Taner hizo por los pueblos olvidados de Kars. Y me gustaría expresarle mi humilde agradecimiento en nombre de todos esos niños que están creciendo en esos pueblos olvidados y pobres. Son los médicos, ingenieros y abogados del futuro…

 FORGOTTEN VILLAGES

After a very long period of time, I decided to visit my city where I was born. Since I studied abroad, I had to live always from my family, friends and memories…

When I came back to Kars (where I was born), I found everything changed. The streets, life conditions of people living in Kars as well as the building. I spent my childhood, my youth in that city. I began to know who I am, for what I am living and what is the purpose of my life. My identity has been shaped in the hands of that unique city.

While I was walking on the streets, I came across my teacher from the years of secondary school in Arpaçay which is a district of Kars. In that district, I studied in secondary school where I firstly faced with the feeling of missing my village because I was staying at a student dormitory where many students were also staying from different villages of Kars. The name of the teacher with whom I met on the street is Taner Atakişi.

Taner, thought me how to play chess. He put much more effort on my works, helped me a lot to become number one in playing chess. I exercised a lot with him during the night and days. I owe everything to his and my other teachers. When he began to tell what he did during eighteen years that we have not seen each other, I was listening to him carefully. He had continued to train many students after me, he constructed parks at the gardens of the primary schools of the forgotten villages.

He had to pay price for training the students in the sense that he had to face with procedural obstacles. I was invited to his office at the high school where he currently works. We had a couple of tea together. I told him what I am doing currently. I am an international human rights lawyer and author as his student. I was able to see the victory in his eyes. I cannot find the words that describe my happiness. I noticed that a person should visit his city and people, friends as soon as he had a chance to do so. I was and still is impressed for what my teacher, Taner did for the forgotten villages of Kars. And I would like to express my humble thanks to him on behalf of all those children who are growing in those forgotten and poor villages. They are future’s doctors, engineers and lawyers…

IN TURKISH:

UNUTULMUŞ KÖYLER

Çok uzun bir süre sonra doğduğum şehri ziyaret etmeye karar verdim. Yurtdışında okuduğum için her zaman ailemden, arkadaşlarımdan ve anılarımdan  ayrı yaşamak zorunda kaldım…

Kars’a (doğduğum yere) döndüğümde herşeyin değiştiğini gördüm. Kars’ta yaşayan insanların sokakların, yaşam koşulların ve binaların. Çocukluğumu, gençliğimi bu şehirde geçirdim. Kim olduğumu, ne için yaşadığımı ve hayatımın amacının ne olduğunu bilmeye başladım. Kimliğim bu eşsiz şehrin elinde şekillendi.

Sokaklarda gezerken Kars’ın bir ilçesi olan Arpaçay’da ortaokul yıllarından bir öğretmenime rastladım. Arpaçay ilçesinde, Kars’ın farklı köylerinden de çok sayıda öğrencinin kaldığı bir öğrenci yurdunda kaldığım için öncelikle köyümüzün özlem duygusuyla karşılaştığımda ortaokul sıralarındaydık. Kars’ın caddelerini adımlarken karşılaştığım öğretmenimin adı Taner Atakişi.

Taner hocam, bana satranç oynamayı öğreten kişidir. Çalışmalarım için çok daha fazla çaba sarf etmiş, satranç oynamada bir numara olmama çok yardımcı olmuş değerli bir insandır. Gece ve gündüz onunla çok satranç oyunu egzersizi yaptım. Herşeyimi onun ve diğer öğretmenlerime borçluyum. 18 yıl boyunca birbirimizi görmememizin ardından başlıyor  anlatmaya taner hoca ve ben onu dikkatle  ve saygıyla dinliyordum. Benden sonra birçok öğrenci yetiştirmeye devam etmiş, unutulan köylerin ilkokullarının bahçelerine parklar inşa etmiş.

Öğrencileri eğitmek için çabalar sarf ederken prosedürel engeller de yakasını bırakmamış tabii. Sonrasında şu anda çalıştığı lisedeki ofisine davet ediliyorum bir çay sıcaklığında sohbetimize devam ediyoruz.  Kendisine şu anda ne yaptığımı anlatıyorum. Uluslararası bir insan hakları hukukçusu olarak çalıştığımı ve öğrencisi olarak bir yazar olma yolunda ilerlediğimi anlatıyorum hocama. Onun gözlerindeki zaferi görebildim. Mutluluğumu anlatacak kelimeleri bulamıyorum. Bir insanın fırsat bulur bulmaz şehrini ve insanlarını, arkadaşlarını ziyaret etmesi gerektiğini fark ediyorum.  Taner hocamın Kars’ın unutulmuş köyleri için yaptıklarından  çok etkilendim. Ve o unutulmuş,  fakir köylerde büyüyen tüm o çocuklar adına kendisine naçizane teşekkürlerimi sunuyorum. Onlar geleceğin doktorları, mühendisleri ve avukatları…

Kurtuluş BAŞTİMAR es escritor y abogado DDHH.